‘Hopelijk slaapt jullie tweede kindje wel een stuk beter!’ Het is een opmerking die ik vaak krijg de laatste tijd en dat is natuurlijk niet zo gek na al mijn verhalen over de slapeloze nachten waar wij mee kampten met Skyler. Het is ook eigenlijk één van de eerste dingen die ik zelf dacht, toen de zwangerschapstest achter de rug was en we aan het idee begonnen te wennen. Jullie mogen het best weten: ja, ik ben ontzettend bang voor weer al die ellende ’s nachts.
2,5 jaar ellende
Skyler is net vorige week drie geworden en van de drie jaar dat hij bij ons is, heeft hij ruim 2.5 jaar niet doorgeslapen. En met niet doorslapen bedoel ik niet één of twee keer wakker, maar nachtenlang met een huilend kindje opgescheept zitten, vier/vijf/zes keer per nacht eruit en in sommige nachten maar drie uur slaap kunnen pakken. Het is slopend en dat ik het eind vorig jaar allemaal niet meer trok, zal dan ook niet als een verrassing komen. Slapeloze nachten horen erbij met een baby, I get it, maar 2.5 jaar is lang. Heel erg lang. Tel daarbij op dat je gewoon moet functioneren en echt niet altijd kan slapen overdag, en je zult begrijpen dat het grof gezegd enorm kut is. Ik heb er geen andere woorden voor en gun dit eigenlijk geen één ouder. Het heeft mijn geluk de eerste jaren verstoord en het heeft ervoor gezorgd dat ik niet optimaal van de babyperiode heb genoten. Iets wat ik tot op de dag van vandaag heel erg jammer vind. Voor mijn gevoel ben ik dit jaar pas opgeknapt en kan ik nú pas echt genieten van mijn mooie, lieve kind. Van al het moois dat het moederschap brengt.
Lange avonden
Het goede nieuws is dat Skyler nu slaapt als een roosje. Sinds hij in het peuterbed slaapt gaat het onwijs goed en alles waar we bang voor waren, is tot op heden niet gebeurd. Skyler is niet uit zijn bed gevallen en Skyler komt er ook niet zelf uit. Iedere ochtend roept hij: ‘mama, mag ik uit?’ en het is pas één keer voorgekomen (afgelopen weekend!) dat hij plotseling naast ons bed stond. ‘Mama, het is licht buiten!’ Wat een verademing om ’s ochtends wakker te worden en daadwerkelijk een volle nacht gemaakt te hebben. Niet alleen voor ons, maar ook zeker voor Skyler zelf. Ondanks dat we niet de indruk kregen dat hij last had van zijn eigen slapeloze nachten, is het natuurlijk voor een kind wel veel beter om goede nachten te maken en heel wat uurtjes achter elkaar te kunnen slapen. Het enige waar we nu ‘last’ van hebben is dat Skyler laat naar bed gaat en eerder gewoon niet wil gaan slapen. Als hij ’s middags niet slaapt ligt hij rond 20:30 uur in bed; slaapt hij ’s middags wel, dan sluit hij vaak zijn ogen pas om 22:00 uur. Iets waar zeker verandering in gebracht kan worden, maar voor nu zijn we tevreden. We horen hem de hele nacht niet en Skyler wordt dan vaak ’s ochtends rond 08:00 uur of 08:30 uur wakker. Ook weer wat later, dus. Al met al komt hij dus prima aan zijn slaapuurtjes. En wij ook. Langzaamaan zullen we de bedtijden gaan vervroegen maar voor nu kunnen we niet gelukkiger zijn. We slapen! Ik kreeg weleens de vraag of ik Skyler niet gewoon om 20:00 uur naar boven kan brengen en hem dan kan laten gaan. Nee, dat werkt niet. Dan zijn we evengoed tot 22:00 uur met hem bezig en daar zitten we voor nu niet zo op te wachten. We doen dit dus op ons eigen tempo en nemen nu genoegen met de lange avonden én goede nachten.
Opnieuw slapeloze nachten?
Net als veel andere ouders die een tweede kindje verwachten, zijn wij ook gespannen voor de periode na de bevalling. De ontmoeting tussen Skyler en de baby, het reilen en zeilen met twee kids, het zoeken naar een nieuw ritme, naar een heel nieuw leven met twee kinderen. Dat zal best wat voeten in de aarde hebben, maar het is iets waar ik me niet zo héél veel zorgen over maak. Ik sta er echt een stuk relaxter in dan de vorige keer, Skyler is een stukje ouder, ik heb wat meer rust gevonden qua werk en ben een stuk zekerder dan toen met Skyler. Ja, het wordt druk en hectisch, maar dat weten we wel en snappen we heel erg goed. Er is echter iets anders waar ik me wel heel erg druk om kan maken: de slapeloze nachten die er weer aan zitten te komen.
Als een eerste kindje niet goed slaapt, betekent dat niet gelijk dat baby twee ook zo’n dramatisch geval wordt in de nacht. Ik snap het, echt. Maar het is zo lastig los te laten. Ik zie mezelf alweer ’s nachts uren door de kamer lopen, huilend boven het ledikantje staan omdat ik niet weet wat te doen, mezelf door de dag proberen te krijgen na drie uur slaap. Toch hoop ik dat onze ervaringen van de vorige keer, ons helpen om van dit tweede kindje toch een iets betere slaper te maken. Want alhoewel Skyler gewoon geen slaper is en het dus ook wel een karakter-iets is, hebben we er zeker ook wel íets invloed op.
Achteraf gepraat
Zo sliep Skyler de eerste weken alleen maar in de kinderwagen of in de box. Baby twee mag echt wel in de wagen of de box slapen, maar we gaan hopelijk strikte bedtijden hanteren en hem dan in de ledikant op zijn eigen kamertje laten slapen. Wie weet is het helemaal niet van invloed (geweest), maar misschien is het van ons wel een (grote!) beginnersfout geweest. Door Skyler dicht bij ons te houden en hem dus ‘compact’ te laten slapen, heeft hij in de eerste weken niet aan zijn kamer en bedje kunnen wennen waardoor het later ook niet als zijn veilige plek voelde. Maar ja, allemaal achteraf gepraat, hè? We hebben Skyler vrij snel bij ons bed genomen en ik sta nog steeds achter deze keuze die we toen gemaakt hebben. Het was voor ons dé manier om aan wat nachtrust te komen. Toch hoop ik dat het deze tweede keer niet zo ontzettend vaak gaat voorkomen en dat we hem kunnen troosten op zijn eigen plekje. Ook is het niet nodig om de hele avond met een baby op schoot te zitten om te wachten tot de laatste voeding. Het kan gerust op tijd naar bed gebracht worden en later op de avond wakker worden voor wat laatste melk. Iets wat we met Skyler ook niet altijd hebben gedaan.
Als ik terug kijk op de babyperiode met Skyler hebben we het op dát moment goed gedaan. Alles voelde goed en ik vind dat je als ouder zijnde altijd naar je eigen gevoel moet handelen. Nu we met baby twee in de ‘herkansing’ kunnen, merk ik toch dat ik als moeder zijnde gegroeid ben en bepaalde dingen anders zou willen doen. Waaronder dus veel dingen omtrent het slapen. We gaan het zien, hoe alles uit gaat pakken.
Dus ja, ik hoop ook dat ons tweede kindje beter gaat slapen. En ja, ik geef eerlijk toe dat ik er bang voor ben. Slapeloosheid is een bitch. Voor nu geniet ik onwijs van de goede nachten die Skyler ons geeft en ondertussen doe ik heel wat schietgebedjes naar het universum om ons dit keer een beetje te sparen. Ik zal het in ieder geval groot op mijn visionboard voor 2017 gaan zetten: slapen. Heel veel slapen.
Slapeloze nachten zijn inderdaad iets waar je je op voorbereid, maar je gaat er niet vanuit dat het ZO lang gaat duren. Toen J na 8 maanden nog steeds geen een nacht had doorgeslapen zijn we naar de Osteopaat geweest. In het begin was ik wat sceptisch, maar een van de beste beslissingen geweest. Nu J 2.5 jaar is slaapt hij heel goed (van 20:00 – 06:00 uur meestal). Een aantal uren achter elkaar slapen is dan weer zo fijn. Maar nu zie ik ook wel op tegen de nachten als baby 2 er is.
Hopelijk valt het daar (en hier) mee als het straks zover is
O, Shirley, wat vind ik dit een fijn artikel om te lezen. Zoals je weet ben ik bijna uitgerekend. We hebben geen wiegje en ben van plan hem gewoon in zijn ledikantje te laten slapen. Daarnaast ook gewoon op tijd naar bed te doen en regelmaat in zijn eten aan te brengen. Allemaal heel erg tegen de nieuwerwetse begrippen in. Doordat iedereen een wiegje heeft ging ik aan mezelf twijfelen. Daarnaast kreeg ik van een vriendin het boek ‘buskruit met muisjes’ aangeraden waarin ook allemaal handige tips staan.
Ik wil de lol niet ver st oren, maar hier slapen ze beide ontzettend kut. Nog steeds trouwens. Voor een derde en goed slapen heb ik alle hoop gedag gezegd. Ik slaap wel weer als ze zes zijn ofzo. Quinn begon goed en dat gaf echt hoop. Tot ze vier maanden was. Toen werd ze erger dan haar zus. En nog
Mijn oudste sliep ook ‘pas’ door met 1,5 jaar. Ik had voor hem de visolie gebruikt nav jouw blog er over. Mijn tweede sliep echter al door met 6 weken. En we deden alles exact hetzelfde. Ze valt ook alleen in slaap ’s avonds. Iets wat m’n zoontje ook niet lukte. Hopelijk slaapt jouw tweede kindje ook beter door en/of helpen de ervaringen met Skyler!
Zoooooo herkenbaar! Niets,aan toe te voegen.
Hier is R vandaag 3 geworden maar nog steeds wordt er niet doorgeslapen. Altijd moet ik er 2x uit. Wel met het verschil dat ie daarna meteen doorslaapt en niet uren huilt en krijst.
Wij hopen ook op een 2e zwangerschap, maar we durfden gewoon niet eerder…..2 van zulke nachtbrakers; laat me maar meteen opnemen dan. Dat trek ik echt niet.
Gelukkig is hij nu ouder en gaat t beter,maar….hele nacht doortrekken. Oh.my.god. dat is echt al jaren geleden.
Ik hoop t zo met je mee Shirley. 😉
Achteraf inderdaad altijd makkelijk praten over hoe je het beter had kunnen doen. 😉 nummer 1 (nu 2) bakerden we van begin af aan in op aanraden kraam hulp. DRAMA met afleren en daarna met doorslapen. Ook veel bij ons geslapen. Met de 2e niet gedaan: gelijk in ledikant,geen poes pas,dus niets “ontwennen”. Kind slaapte heerlijk. Heeft het nu echt geholpen? Geen idee natuurlijk,maar denk dat je ervaringen van wat wel/niet werkt heel goed helpen bij een tweede!
Hier 4 kids waarvan alleen de oudste en de jongste vlug doorsliepen en zonder problemen in hun eigen bed wilden.
De 2 middelste 3 en 4j slapen nog steeds niet door (nu 2 nachten wel!) en kruipen pas in hun bed als ze bij ons in slaap zijn gevallen en kruipen ’s nachts vaak nog terug bij ons.
Vermoeiend is het wel en vaak weet ik niet hoe het op te lossen maar komt vast wel goed spreek ik mezelf en mijn man dan wat moed in.
Ik hoop met je mee. Het is niet altijd makkelijk met een 2e. En ze zijn nooit tegelijk wakker. Hier tenminste. Maar we maken toch gemiddeld 6 uur per nacht. Heel prima dus. Hopelijk helpt de opgedane ervaring. En nu lekker genieten vande goede nachten!
Ik kan inhoudelijk over “slecht slapen” niks zeggen want mijn zoontje sliep met 10 weken door en heeft altijd goede nachten gemaakt (op periodes van ziekte en tandjes krijgen na). Wel ben ik hééél blij met je openhartigheid wat betreft Skylers slaaptijden. Mijn zoontje slaapt ook vaak niet voor 22h00 en hoeveel scheve gezichten dat wel niet heeft gegeven! Hij slaapt (verplicht nu, want ik doe met bijna 34 weken zwangerschap ook weer middagdutjes) nog zo’n 2,5 uur s’middags en zo’n 9-10 uur s nachts.
Niet ideaal maar voor nu moet het maar even.
Ik hoop van harte voor jullie dat baby nummer 2 wèl snel of iig sneller door slaapt.
Ook mijn zoontje is een moeilijke slaper. Hij is bijna twee en eindelijk hebben we iets rustigere nachten met hem. Maar.. Onze baby van 3 maanden slaapt als een roosje! En ik moet daar heel erg wennen.. Bij elke geluidje dat ze maakte dacht ik: ja, hoor! Zie je wel, ze wordt wakker.. Maar dan draait ze zich alleen om of ze rekt zich even uit en tukt daarna lekker verder. Het is heel gek om een kind te hebben dat zo goed slaapt! Nou ja, wat ik eigenlijk wil zeggen. Ik hoop voor jullie dat jullie nu ook kunnen ervaren hoe het is om een slapende baby te hebben want met een beetje slaap is het allemaal zoveel makkelijker en leuker!
Ik krijg tranen in mijn ogen van de alinea over jullie nachten voor 2,5 jaar. Zo enorm veel herkenning! Shae wordt in januari 3 jaar en sliep na de geboorte redelijk snel door, maar ook hier is het nu alweer zo’n 2,5 jaar raak. Geen enkele avond rustig op de bank kunnen zitten, geen enkele nacht kunnen uitrusten omdat we er tig keer uit ‘mogen’ om haar tot bedaren te krijgen.. Het is slopend. En niemand die daar enig begrip voor kan opbrengen omdat (bijna) niemand weet hoe heftig dit is. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je relatie, je dagelijks functioneren, het gevoel te hebben niet 100% van je kind te kunnen genieten, dat je niet weet hoe je je bedrijf draaiende kan houden qua vermoeidheid etc. Ik hoop dat jullie tweede een heel stuk beter zal slapen <3
ik hoop het niet voor jullie maar dat heb je natuurlijk niet voor het zeggen, ik weet wel dat ik bij rashel, de tweede dus veel makkelijker omging met slapen. met niomi stond ik om alles naast haar bedje en haalde ik haar eruit als ze lag te jammeren maar bij rashel dat niet gedaan en ging prima
Ik kan me voorstellen dat je daar bang voor bent, dat zou ik bij een evt tweede ook hebben en bij mij duurde het maar een jaar tot hij doorsliep, maar bij mij had hij gewoon honger en huilde dus verder niet zolang ik hem voedde…
Over dat niet in bed nemen heb ik zelf juist het gevoel dat iedereen die dit gedaan heeft tot 16 maanden een kind hebben dat goed slaapt en daarna opeens dramatisch is s’nachts. Terwijl wij via de babyfoon horen dat als hij wakker wordt, hij gewoon zelf weer gaat slapen. Hij is dus niet verpest door de eerste 8 maanden bij ons te slapen