Een weekje zonder kind

Twee jaar geleden vertrokken Raymond en ik naar New York voor een stedentrip. Raymond deed me dit cadeau voor mijn verjaardag en ik was zó blij. Ik was van alles aan het plannen en verdiepte me vooral in kindvriendelijke hotels. Skyler was op het moment dat ik het cadeau kreeg vier maanden oud en natuurlijk zou hij meegaan. Maar naarmate de tijd verstreek en ik de planning steeds meer ging finetunen, des te meer Raymond en ik het erover hadden; is het wel verstandig om Skyler mee te nemen? Eind augustus was het zover en vertrokken we naar de Big Apple. Zonder Skyler. Hij verbleef uiteindelijk zes dagen bij opa en oma. Een weloverwogen keuze. Nee, leuk vonden we het niet, maar het leek ons ook niet heel handig om hem mee te nemen gezien de activiteiten. Lees: de héle dag op pad, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Skyler was op dat moment 9 maanden en we wilden hem niet van hot naar her slepen en hem constant in de buggy leggen. Hij was juist zo heerlijk aan het kruipen en had energie voor tien. Opa en oma stonden hem met open armen op te wachten en achteraf was het de beste keuze die we hebben kunnen maken. Terwijl Raymond en ik echt even genoten van de stad en van elkaar, had Skyler de tijd van zijn leven bij opa en oma. Een win-win situatie. En natuurlijk is thuiskomen nog nooit zo leuk geweest. Ik stond te trappelen om mijn kind weer op te halen. Uitgerust en vol nieuwe energie.

Toen ik twee weken geleden ge’appt werd door een vriendin met de vraag of ik meeging naar Griekenland twijfelde ik enorm. Wil ik wel een week weg zonder Raymond en Skyler? Nu maakte ik me om Raymond niet heel erg veel zorgen; hij is ook weleens weg geweest en dan mis ik hem natuurlijk wel, maar het voelt ook gewoon prima op dat moment. Skyler achterlaten vond ik wel een dingetje. Natuurlijk wist ik dat New York goed ging, maar toen was hij ook een stuk jonger. Nu heeft hij veel meer het besef dat mama ‘weg’ is en dat vond ik toch wel moeilijk. Toch hield Raymond vol dat ik moest gaan en dat het met Skyler echt wel goed zou komen. Een paar dagen bij opa en oma en de rest van de tijd thuis bij papa. Daar is natuurlijk niks verkeerds aan. En dus stapte ik woensdagochtend het vliegtuig in richting Zakynthos. Eergisteren kwam ik weer terug.

Midden in de nacht werd ik opgehaald door Eline om naar Schiphol te vertrekken. Heel erg fijn, want zo hoefde ik niet uitgebreid afscheid te nemen van Skyler. Hij was lekker aan het slapen, we legden hem de avond van tevoren uit wat ik zou gaan doen en ook op het kinderdagverblijf hebben ze er af en toe aandacht aan besteed. Ik vertrok dus om 03:00 uur van huis, toch wel met een klein knoopje in mijn maag. Na Skyler een kus te hebben gegeven vond ik het toch wel lastig. Eenmaal op Schiphol liet ik het los en kon de vakantie beginnen.

Tijdens de vakantie heb ik ultiem genoten. Eline en ik huurden een auto, deden mee aan een excursie, genoten van een goed boek aan het zwembad en aten heerlijke salades en Grieks vlees. Ik hoefde geen rekening te houden met man en kind en we konden plannen wat we wilden. Dat vond ik misschien nog wel het fijnste. Geen rekening houden met slaapjes, met eettijden en het continu in de gaten moeten houden van een peuter die alles en iedereen leuk vindt. Het was heel erg chill. En toch miste ik ook een deel van mezelf. Ik dacht toch steeds; hoe zou het zijn als ik hier met Skyler was geweest? Hoe hadden de dagen er dan uitgezien.

Heb ik spijt? Absoluut niet. Ik vond dit weekje in Griekenland heerlijk en vond het ook wel goed voor mezelf om weg te zijn van thuis, Raymond en mijn kind. Even op eigen benen staan en alleen voor mezelf zorgen. Ik genoot onwijs van het klimaat, het geweldige eiland en de dingen die we deden en aten. We hebben ons geen dag verveeld en zijn heerlijk bijgekomen. Goed geslapen, fijn veel gelezen. Precies zoals een vakantie hoort te zijn.

Skyler heeft het ontzettend goed gedaan. Hij werd woensdagmiddag door Raymond naar opa en oma gebracht en is daar gebleven tot zaterdag. Raymond haalde hem weer op en de rest van de dagen was hij thuis, waarvan twee dagen naar het kinderdagverblijf. Hij wist dat ik op vakantie was en dat ik ook na een paar dagen weer terug zou komen. Dat is dan weer het voordeel van deze leeftijd, dat ze het daadwerkelijk begrijpen. Het was ook wel goed voor hem, om even los te komen van mij en lekker alleen met papa door te brengen.

Thuiskomen was nog nooit zo leuk. Raymond en Skyler stonden bij de aankomsthal te wachten op ons en toen we onze koffers hadden, kon ik niet wachten om naar buiten te rennen. Aan de rechterkant zag ik Raymond en Skyler staan en ik kreeg tranen in mijn ogen. Skyler bleef me maar knuffelen, pakte de schildpad aan die ik voor hem gekocht had in Zakynthos en wilde continu bij me lopen en getild worden naar de auto. Ik ben de hele dag bedolven onder de kusjes en knuffels. Zo’n vakantie is heerlijk en leuk, maar thuiskomen is absoluut een feestje.

Volgend jaar maar weer?