(~215 B)




After-bevallingskilo’s: aankomen ná de zwangerschap

After-bevallingskilo’s: aankomen ná de zwangerschap

Hoe erg mijn gewicht ook altijd een rol speelde en hoe snel ik ook iedere keer weer aankwam (en aankom…); tijdens mijn zwangerschappen waren de kilo’s absoluut geen issue. Bij Skyler kwam ik welgeteld 12 kilo aan na mijn lange afvalperiode en dat vond ik heel schappelijk. Ik verwachtte dat alles er binnen no time weer aan zou vliegen omdat ik dus uit de strenge, gezonde periode van punten tellen kwam, maar niets was minder waar. Tijdens de zwangerschap van Maddox kwam ik niks aan. Helemaal niks. Ik was na negen maanden zwangerschap even zwaar als met één week zwangerschap. De maanden kostten me onwijs veel energie en ondanks dat ik gewoon at en af en toe een vreetkick had, bleef de weegschaal heel stabiel op hetzelfde getal. Ik was dus na de bevalling lichter dan voor de zwangerschap en dat voelde als een cadeautje. Maar ondanks dat ik geen last heb gehad van de zwangerschapskilo’s –na de bevalling van Skyler bleef er ook ‘maar’ drie kilo over- ligt mijn probleem meer daarna. Na de bevalling kom ik in zo’n mentaal zware strijd, dat ik last heb van after-bevallingskilo’s. Ik kom vooral aan ná mijn bevalling.

Ingrijpend

Ik heb het nu twee keer meegemaakt en twee keer kan ik hetzelfde zeggen: ik vind de geboorte van een kindje mooi, maar ook zeker ingrijpend. Moest ik bij Skyler vooral wennen aan de nieuwe situatie als kersverse moeder; vond ik het bij Maddox vooral pittig na de eerste drie maanden, toen voor ons de gezondheidsissues boven water kwamen. Heel simpel gezegd: ik vergeet mezelf, ga van ‘vergeten te eten’ naar ‘een heleboel eten’ en van ‘onregelmatig eten’ naar ‘vreetkicks’. Bij Skyler duurde dat proces een jaar en nu met Maddox ervaar ik precies hetzelfde. Gelukkig is de schade nu een stuk minder (na de bevalling van Skyler was ik na een jaar tien kilo zwaarder en nu ‘maar’ vier), maar alsnog iets om in de gaten te houden en totaal onnodig.

Wetenschappelijk bewezen

Nu hoor ik vaak van mensen dat slapeloosheid mensen ‘dik’ maakt. Dat je meer honger kunt ervaren als je slecht slaapt, dat je lichaam minder gevoelig is voor insuline en dat daardoor je suikerspiegel stijgt én dat je stofwisseling trager wordt als je ’s nachts minder lang je ogen sluit. Als laatste schijnt het ook zo te zijn dat je lichaam meer het hormoon ghreline aanmaakt dat ervoor zorgt dat je trek hebt en mínder het hormoon leptine, dat een seintje geeft als je vol zit. Door het slaapgebrek zijn deze twee hormonen in disbalans en is je eetpatroon dus een beetje verstoord. Nou, lucky me. Ik heb twee mega slechte slapers en alhoewel Skyler nu wel heel erg goede nachten heeft, is het met Maddox ook weer een grote chaos. Maar of het echt zo is of je van slecht slapen aankomt? Het is vooral heel erg mijn eigen schuld. Ik kies zelf voor minder gezonde opties, grijp vaak naar makkelijk, hou niet meer mijn eten bij en ondanks dat ik genoeg wandel en twee keer per week in de sportschool te vinden ben, stijgt dus mijn gewicht. Want ja, als je evengoed meer tot je neemt dan dat je verbruikt, is dat een simpele rekensom.

Ontzwangeren

Ik kan er heel erg omheen gaan draaien, mijn slechte slapers de schuld geven en naar wetenschappelijk bewijs zoeken dat slapeloosheid zorgt dat je aankomt, maar feit is dat ik zwaar last heb van ontzwangeren. Bij Skyler was ik een jaar lang van het padje af en nu met Maddox had ik ook de minimale negen maanden nodig om bij te komen. Om mijn hoofd op orde te brengen, bij te komen van de verandering en me even lekker op te sluiten in mijn bubbel. Maar nu na tien maanden vind ik het wel weer mooi geweest en is het ook weer tijd om aan mezelf te werken in plaats van alleen maar met de kinderen bezig te zijn.

Houvast

Ik roep de laatste tijd heel hard dat ik tevreden ben met mezelf, dat ik me niet meer wil bezighouden met afvallen en dat ik goed ben zoals ik ben. Ik sta daar nog steeds achter, maar wel met een grote maar: het moest dan wel zo blijven en het moet niet zo zijn dat ik maar blijf aankomen. Dat is namelijk helemaal nergens voor nodig. Ik accepteer mezelf zoals ik ben, maar ik kan wel goed voor mezelf zorgen en alles een beetje in toom houden. Dat is ook de reden waarom ik na al die jaren (ik bereikte mijn streefgewicht in 2012) nog altijd de app van Weight Watchers op mijn telefoon heb. Die pak ik er vrij regelmatig bij om te kijken of ik op de goede weg zit (even niet), wat ik eraan kan doen (even een heleboel) en hoe mijn gewicht het doet (dat kan best een beetje minder). Het blijft na al die jaren een houvast en het ene moment maak ik er iets meer gebruik van dan het andere moment. Vandaag de dag is het echt heel erg mijn rots in de branding en voer ik zo veel mogelijk alles weer in om de touwtjes zelf in handen te krijgen en te houden.

Goed zorgen voor mezelf

After-bevallingskilo’s zijn voor mij echt een dingetje. Ik ben de maanden na de bevalling gewoon echt even de weg kwijt qua eten en structuur en alhoewel ik Maddox vol stop met banaan, hummus, verse prakjes eten vol met groenten en méga gezonde tussendoortjes, is het nu ook tijd om dit voor mezelf weer even op te pakken. Tevreden zijn met jezelf is namelijk ook goed voor jezelf blijven zorgen en af en toe even de teugels aantrekken om ervoor te zorgen dat je tevreden blijft.

Herkenbaar?

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

10 Reacties

  1. 2 maart 2018 / 06:44

    Heel herkenbaar! Ik kwam in de zwangerschap van Vic 7 kg aan en woog een week na de bevalling bijna vier kilo minder dan voor de zwangerschap. Daarna ging het hier ook mis en kwam ik tijdens het ontzwangeren weer 10kg aan, bizar dat bijna nooit iemand daar een woord over rept he! Inmiddels gelukkig wel weer alles kwijt 🙂

  2. Caro
    2 maart 2018 / 07:10

    Ja! Ik ben met beide zwangerschappen 4 kilo aangekomen. Na de eerste zwangerschap 10 kilo en nu ben ik na de tweede zwangerschap ook weer hard op weg. Ondanks dat ik het nu probeerde te voorkomen met sporten maar op de een of andere manier krijg ik er niks vanaf. Nu was ik met menstruatie problemen bij de gynaecoloog en hij zei ook dat (na 9 maanden nu) m’n baarmoeder nog niet voldoende gekrompen was. Dus dan kan ik me voorstellen dat m’n hormonen ook nog niet op orde zijn. Uiteindelijk is het na de eerste goed gekomen en ging het afvallen uiteindelijk makkelijker (na een paar jaar) dus ik geef het maar de tijd.

  3. Anouk
    2 maart 2018 / 07:40

    Wat knap dat je hier zo open over bent. Uit ervaring weet ik ook dat gezondheidsproblemen van je kindje en (jaren) slechte nachten erin hakken en ja, ook bij mij heeft dat zijn weerslag op mijn mentale gesteldheid en daarmee ook de keuzes bij het maken van eten voor mezelf. Ik reageer niet goed op hormonen dus zwanger zijn en ontzwangeren zijn pittig. Heb gemerkt dat ik mezelf gewoon een keiharde schop onder de kont moet blijven geven: gezond eten en sporten geven mij energie. Ik maak van tevoren een eetschema zodat de keuzes die dag vastliggen en verder is het accepteren dat het nu zo is. Er komen ook hier vast betere tijden. Veel succes met het terugvinden van jouw balans!

  4. Jeanine
    2 maart 2018 / 10:15

    Heel herkenbaar. Onze kinderen zijn ongeveer even oud en mijn dochtertje komt ook nog elke nacht minimaal 1 keer. Ik geef nog borstvoeding. En moet echt beter voor mezelf zorgen. De kilo’s vallen nog mee, maar ik eet echt ongezond en zorg niet goed voor mezelf. Kan er de energie niet voor opbrengen.. volgens mij heeft het bij de oudste ook wel poos geduurd nu ik er over nadenk.

  5. 2 maart 2018 / 11:17

    Snap dat het lastig is maar je weet hoe ik erover denk en ik blijf zeggen maak het jezelf niet moeilijk 😉 als je je goed voelt prima en jeetje 3 kg shir waar hebben we het over mop in vergelijking wat je al weg gewerkt hebt de afgelopen jaren!!! Wees daar trots op!!

  6. Mirella
    2 maart 2018 / 16:52

    Ja ook hier een probleem! Bij de eerste duurde het denk ik een maand of 10 voordat ik ‘bij zinnen’ kwam en nu is mijn jongste bijna 5 maanden en helaas gaat het nog niet zo goed. Ik ben er wel klaar mee maar mentaal gezien nog niet klaar voor om er echt wat aan te doen. Slaapgebrek, emotie eten, gezellige uitstapjes helpen allemaal niet mee.

    Ach het is wel prima, zodra de knop om is komt het wel weer goed. Hopelijk is dat wel voor de zomer. Kan ik weer met iets meer zelfvertrouwen in een bikini. Hahaha niet dus…badpak it Is.

  7. 2 maart 2018 / 19:56

    Heel herkenbaar. Ik ben het met je eens dat je niet alles op slapen kunt gooien maar… ik denk dat naast dat wetenschappelijk bewijs vermoeidheid er ook aan bijdraagt dat je sneller ongezonde keuzes maakt. Of laat ik voor mezelf spreken…. ik ben bij slechte slaper drie die net drie werd (en nu gelukkig steeds wat beter gaat slapen) en vind het echt een stuk moeilijker mezelf in toom te houden dan op momenten dat ik me wel fit voel. Zo’n vervelend cirkeltje ook he. Succes meis!

  8. Marina
    2 maart 2018 / 20:08

    Heeeeel erg herkenbaar! Slechte nachten, jezelf soms zielig vinden, drukte… je gaat er niet betere en gezondere keuzes van maken.

  9. Bettine
    2 maart 2018 / 20:35

    Herkenbaar!!! Ik ben een jaar verder…en nog niet aan volledig ontzwangeren toegekomen. Weinig slaap, gezondheidsisues van de jongste en dan nog 2 rond hebben lopen, werken ect. Het komt ooit vast nog wel

  10. 3 maart 2018 / 05:43

    Ik kwam tijdens mijn zwangerschappen ook goed aan maar daarna ook. Nu dit keer ben ik al vaker aam de bel gaan trekken naar ook hier slaapproblemen vooral door de gezondheidsproblemen. En het is echt zo dat als ik niet m’n uren pak ik dus snaai buien heb. Ik zorg ook niet goed voor mezelf en iedereen komt op nr 1 behalve ik. Zeg telkens tegen mezelf dat ik er iets aan moet doen maar jet lukt nog niet hard!

Secured By miniOrange